آرتروز شانه و درمان آن بدون جراحی
آرتروز شانه یا ساییدگی مفصل شانه زمانی ایجاد می شود که سطح غضروف آسیب ببیند و التهاب ایجاد کند ، خوب است بدانید شانه از دو مفصل تشکیل شده که هر دو این مفصل های می‌توانند به آرتروز دچار شوند ، در این مطلب می خواهیم بیشتر درباره آرتروز شانه و درمان آن بدون جراحی بدانیم .
قبل از شروع باید کمی در مورد آناتومی شانه بدانید ، به قسمتی از اسکاپولا یا همان تیغه شانه که بالای شانه از آن تشکیل شده به کلاویکل یا همان استخوان ترقوه وصل است ، آکرومیون می گویند و مفصلی که آکرومیون و کلاویکل را به یکدیگر متصل می کند ، آکرومیوکلاویکولر نام دارد که هم اندازه مفصل انگشت شست می باشد و به همین خاطر ما می توانیم دست‌ها را بالای سر ببریم ، این مفصل از بافت غضروف ، مینیسک ها ، اعصاب ، رگ های خونی و دو مجموعه رباط تشکیل شده است و جالب است بدانید آسیب پذیرترین نقطه در شانه همین مفصل است و در صورت آسیب دیدن این بخش ، بعدها ممکن است فرد دچار آرتروز شانه گردد ، مفصل گلنوهومرال یا مفصل شانه در محل برخورد هومروس یا همان استخوان بازو و اسکاپولا واقع شده و به خاطر همین مفصل است که بازو می تواند به صورت دایره ای بچرخد .
انواع آرتروز شانه
آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولر
در این نوع آرتروز ، سطح غضروف بین ترقوه و بالای تیغه شانه به دلیل حرکات تکراری ساییده و نازک می شود و در صورت ایجاد فشار طبیعی یا شدید بر این مفصل ، آرتروز در آن ایجاد می شود .
آرتروز گلنوهومرال
آرتروز مفصل گلنوهومرال به دلیل تخریب غضروف پوشش دهنده استخوان های مفصل گلنوهومرال ایجاد می شود ، به عبارتی بعد از این که غضروف ساییده شد ، استخوان ها هم به همدیگر ساییده می شوند و خارهای استخوانی تولید می شود که در واقع زائده هایی استخوانی هستند که بر استخوان‌های دیگر فشار وارد می کنند و باعث سایید گی آن ها می شوند ، بدین ترتیب اصطکاک بین استخوان ها بیشتر شده و حرکت شانه دیگر راحت یا روان نخواهد بود و در صورتی که تعداد خارها زیاد شود منجر به کاهش دامنه حرکتی شانه می شود .
چه افرادی به آرتروز شانه مبتلا می شوند ؟
خوب است بدانید معمولا در افراد بالای ۴۰ سال و همچنین ورزشکارانی که به وسیله دست ها و شانه های خود وزنه‌های سنگین بلند می کنند یا حرکات ورزشی بالای سر انجام می دهند و یا دست ها را به سمت بالا می کشند ، آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولر رخ می دهد ، وزنه بردارها ، شناگران ، تنیس بازان و بازیکنان بیس بال در بین ورزشکاران بیشتر به آرتروز شانه مبتلا می شوند ولی افراد بالای ۵۰ سال بیشتر به آرتروز مفصل گلنوهومرال دچار می شوند ، لازم به ذکر است افرادی که در گذشته دچار آسیب دیدگی جدی در ناحیه شانه شده اند احتمال مبتلا شدن به هر دو نوع آرتروز شانه را دارند .
علائم آرتروز شانه
تدریجی بودن شروع علائم ، درد و خشکی در جلو و بالای شانه ، افزایش درد هنگام بردن دست به پشت کمر ، درد در هنگام بردن دست به طرف دیگر بدن و لمس شانه مقابل ، دردی که به بخش بالایی گردن و ناحیه تیغه شانه منتشر می شود ، محدود شدن دامنه حرکتی و حساسیت مفصل به لمس ، صدای تق یا احساس یک ضربه خفیف و ناگهانی در شانه در هنگام حرکت دادن آن از جمله علائم آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولر هستند ، همچنین خشکی و درد شانه ، درد گاه و بیگاه که به مرور زمان بیشتر می شود ، دردی که با حرکت دادن شانه بیشتر می شود و دردی که خواب را مختل می کند نیز از علائم آرتروز مفصل گلنوهومرال می باشند .
دلایل بروز آرتروز شانه
آرتروز شانه یکی از شایع ترین دلایل درد شانه و از دست رفتن عملکرد طبیعی آن به شمار می رود ولی آرتروز مفصل شانه کم تر از آرتروز مفصل ران یا زانو اتفاق می افتد و جالب است بدانید افرادی که به یکی از آرتروزهای مفصل مبتلا هستند ، بسیار در معرض ابتلا به آرتروز مفصل دیگر قرار دارند ، علت دقیق آرتروز همیشه مشخص نیست ولی در ادامه به معرفی برخی از دلایل آن می پردازیم :
سن یکی از مهم ترین دلایل ابتلا به آرتروز های مفاصل گوناگون از جمله شانه است و افراد به طور معمول در دهه های ۶۰ و ۷۰ زندگی خود به آرتروز مبتلا می شوند ولی در برخی موارد افرادی هستند که در دهه ۴۰ زندگی دچار تخریب شدید مفاصل می‌شوند و
وارد کردن فشار بیش از اندازه به مفصل منجر به ساییدگی سریع غضروف می شود و در صورتی که تخریب بیشتر و سریع تر از بهبود باشد ، سطح مفصل دچار ساییدگی پیشرونده می شود ، خوب است بدانید سرعت تخریب غضروف بستگی به استفاده بیش از حد و نوع فشار وارده به مفصل دارد .
آسیب دیدگی یکی دیگر از علت های ابتلا به آرتروز شانه است ، شکستگی ، دررفتگی یا آسیب دیدگی رباط ها به پارگی سطح صاف غضروف می انجامد ، از دیگر دلایل ابتلا به آرتروز شانه می توان به جراحی های قبلی و ژنتیک اشاره کرد .
درمان
استفاده از دارو
از داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و همچنین داروهای تجویزی مانند سلبرکس و موبیک که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی هستند می توان برای کاهش درد و التهاب شانه استفاده کرد .
تزریق استروئیدها
در این روش برای کاهش التهاب مفصل درگیر آرتروز تزریق به مفصل گلنوهومرال یا مفصل آکرومیوکلاویکولر صورت می گیرد ، خوب است بدانید ماده استروئیدی با یک داروی بی‌حس کننده ترکیب می شود و بعد از تزریق درد را کاهش می دهد ، شروع اثرگذاری تزریق استروئید در حدود ۲۴ تا ۴۸ ساعت به طول می انجامد و ۳ تا ۶ ماه دوام دارد .
فیزیوتراپی و ورزش
فیزیوتراپی یکی از بهترین روش های درمان آرتروز شانه است که عموما با هدف تقویت عضلات حرکت دهنده شانه و کشش رباط های شانه و با استفاده از یک برنامه ورزشی خانگی باید انجام شود ، در بیشتر بیماران بعد از نهایتا دو ماه نتیجه فیزیوتراپی مشاهده می شود .
درمان های جایگزین
برای درمان آرتروز شانه درمان های جایگزین زیادی وجود دارند که باعث کاهش و تسکین علائم و بهبود عارضه های مزمن در دراز مدت می شوند ، از جمله این درمان ها می توان به طب سوزنی ، بیوفیدبک ، درمان با لیزر سطح پایین ، تحریک الکتریکی ، اوزون تراپی و همچنین مکمل های گیاهی اشاره کرد .
جراحی
زمانی که روش های درمانی ذکر شده نتیجه بخش نباشد و فرد بهبود نیابد ، باید عمل جراحی انجام شود که در این صورت با جراحی هر دو مفصل شانه ، درد تسکین می یابد و عملکرد مجموعه شانه بازیابی می شود .
